Helikopter ebeveyn tutumu sergileyen anne babaların beklentileri, niyetleri iyi olsa da, bu tutumun çocuklar üzerine olumsuz etkileri olduğu görülmektedir. Çocukların problem çözme becerilerinin gelişimi engellenmekte, yetişkinlik döneminde depresyona yatkınlık gelişimine zemin hazırlamakta, kimlik ve özgüven gelişimi ile ilgili sorunlara neden olmakta, bağımlı kişilik gelişimi neden olmakta, benlik saygısında düşüşe ya da narsist kişilik gelişimine zemin hazırlamaktadır.

***

Helikopter ebeveynlerin çocuklarının, yaşamlarının ileriki dönemlerinde diğer çocuklara oranla daha çok duygusal sorun yaşadığı saptanmıştır (Kouros ve ark., 2017). Ayrıca helikopter ebeveynlerin çocuklarının sosyal alanları incelendiğinde bu çocukların karar vermede zorlandığı ve bireyselleşememe ile gelişen bağlanma sorunları yaşadıkları gözlenmektedir (Farley ve Kim-Spoon, 2014). Bu tutumla yetiştirilmiş çocuklar yaşıtlarına göre daha fazla depresyon, öfke, anksiyete sorunları ve psikosomatik sorunlar yaşamaktadır (Fischer ve ark., 2007). Bunun yanı sıra, bu çocuklar ebeveyninden ayrılamama ve böylece bağlanma sorunları, hayatları ile ilgili durumlarda karar verememe ve seçim yapamama gibi sorunlarla karşılaşmaktadır.

***

Helikopter ebeveynliğin okul öncesi dönemde stres ve kaygıya neden olduğu, bunlara ek olarak çocukluk döneminde psikolojik sağlığı olumsuz etkilediği, ergenlik döneminde yüksek anksiyete ve depresyona neden olabileceği ve yetişkinlikte ise düşük özyeterlilik, düşük yaşam doyumu ve kötü psikolojik sağlığa neden olabileceği literatürde belirtilmektedir (Yılmaz ve Büyükcebeci, 2019).

***

Değişen ve dönüşen dünyada ekonomik, politik, duygusal pek çok faktörün de etkisiyle günümüzde çekirdek ailelerde ebeveynler çocuklarını gözlemlemek, korumak kollamak adına çok daha fazla zaman harcamakta ve yaşanan pek çok gelişme onları farkında olmadan helikopter ebeveyn tutumları sergilemelerine sebep olmaktadır.

***

Helikopter ebeveynler çocuklarına olan bu yaklaşımları ile aslında onları sorunlardan uzak tutmaya çalışsalar da temelde bu davranış stilleri çocukları zorluklar karşısında savunmasız bırakabilmektedir. İyi niyetli olarak yapıldığı düşünülse de bu tarz yaklaşımlar ilerleyen süreçlerde çocukların yaşamlarında istenmeyen sonuçlarla karşılarına çıkabilmekte ve gelişimleri üzerinde negatif etkiler yaratabilmektedir. Çocuk odaklı yaşamak, çocukları için devamlı surette endişelenmek, onları pamuklara sarmak ebeveynlerin de yaşamlarını kısıtlayan, yaşam kalitelerini düşüren bir etken olarak karşılarına çıkabilir. 

***

SON SÖZ

Ebeveyn olarak hem kendinize hem de çocuğunuza izin verin… Bırakın çocuğunuz kendi kanatlarını kendisi güçlendirsin ve zamanı geldiğinde yuvadan uçabilsin…