İntihar girişimi ve kendine zarar verme davranışı olan kişilerde çocukluk çağı travma yaşantılarına yoğun biçimde rastlanmaktadır. Kendini yok etme ve zarar vermeye yönelik davranışlar, sadece çocukluk travması yaşayan, çocukluk döneminde ihmal edilmiş insanlarda değil, hayvanlarda da gözlenmiştir.

***

Bebeklikte izole edilerek anne bakımı almaları engellenen maymunlarda kendini dövme, kafalarını sert yerlere vurma, kafa sallama gibi davranışlar gösterdikleri görülmüştür. Duygusal, fiziksel istismar ve ihmale uğrayan kişide yoğun suçluluk duyguları, kendine yönelik saldırganlık bulunmuştur. (Akt., Kılıç, 2006)

***

Tamamlanmış intihar eylemlerin bilimsel olarak 8 veya 10 yasından itibaren başladığı kabul edilir. Ancak bazı araştırmalar 5.5 yasında bir çocuğun intihar girişiminde bulunduğunu gösterir.Genlikle intihar eyleminin başlama yaşı 8’dir. Bu yaştan önce intihar girişimlerine rastlanmadığı belirtilir. Çocuklar 5 yasına dek ölümü geriye dönüşlü bir olgu olarak tasarlarlar.

***

Bu yaşa kadar ölüm “bir yere gitme” olarak algılanır. 8 yaş sonrasında ise çocuklar ölümün geriye dönülmez bir olay olarak algılayabilirler. Çocuklarda özkıyım girişimlerini ve tamamlanmış özkıyımların oranlarının oldukça düşük olması, çocuktaki ruhsal yapılanmanın intihar kararı alacak ve bu kararı uygulayacak kadar gelişmemiş olması, çocukluk döneminin daha bağımlı bir dönem olması ve aile gibi sosyal desteklerin çocuğa karsı daha duyarlı ve ilgili olması nedeniyledir (Akt; Ulutaş, 2006)

***

İntihar davranışının temelinde kendine zarar verme niyeti bulunmaktadır. İntihar niyeti açık ve güçlü olabileceği gibi belirsiz de olabilir. Çocuk ve ergenlerde kendine zarar verme davranışlarının olması klinisyene intihar potansiyeli açısından yol gösterici olabilmektedir (Lewis, 2002).  İntihar davranışı ölüm isteği ile ilgili olmakla birlikte çocuklarda olduğu gibi ergenlerde de ölüm kavramının olgunlaşmamış olabileceği ya da değişkenlikler gösterebileceği unutulmamalıdır (Atay ve Kerimoğlu, 2003).

***

Ergen intihar girişimlerinin yaklaşık üçte ikisinin ölme arzusundan farklı güdülerle gerçekleştirildiği bildirilmiştir. Ergenlik dönemindeki pek çok intihar girişimi dürtüsel özellik gösterebilir ve hayatı pek az tehdit edebilir. Çoğu zaman asıl motivasyon başkalarını  etkilemek, dikkat çekmek, sevgi ve nefreti iletmek ya da hoşnutsuz bir durumdan kaçmaktır (Brent & Kolko, 1990).