İnsan bulunduğu konum ve mevkide şahsiyetiyle vardır.
İnsan hayatının her anında şahsiyetini kuran değerleri doğrultusunda davranır.
Misal iyi şahsiyetli bir insan, aynı zamanda iyi bir aile babası, iyi bir komşu, iyi bir mesai arkadaşı ve iyi bir vatandaştır.
Kimileri yere ve zamana göre renkten renge girebilirler.
Bu bukalemun tipler her şeyden önce ve özellikle kendilerini aldatırlar.
Hele bir de belli bir kamu gücünü/yetkisini kullanan öyle zevat var ki, bunlar şahsiyetlerini kuramadıklarından, şahsiyet açıklarını makamlarının yetkileriyle kapatmaya çalışırlar.
Şahsiyetleri makamlarından geri kalan bu tiplerin egoları o kadar kabarır ki, şahsiyetiyle dolduramadığı makamını egosuyla aşmaya çalışır. Aynen deve kuşu misali apaçık sırıtır.
Kamu yetkisini kullanan herkesi Şey Edebali’nin Osman Bey’e nasihatine kulak vermesini öneriyoruz. Bakın ne diyor Edebali:
“Ey oğul, beysin bundan sonra öfke bize, uysallık sana. Güceniklik bize, gönül almak sana. Acizlik yanılgı bize, katlanmak sana. Geçimsizlikler, anlaşmazlıklar, çatışmalar bize, adalet sana. Ey oğul bölmek bize, bütünlemek sana. Üşengeçlik bize, uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana. Ey oğul yükün ağır, işin çetin Allah yardımcın olsun. ”
Konumuza devam edelim;
Bu kabil zevat, makamını şahsiyeti zanneder. Makamının yetkilerini sosyal hayatın tüm alanlarına adapte etmeye çalışır.
Özel hayatında da, makamı gereği kendisine gösterilen saygıyı görmek ister.
Gerçi onun saygıdan anladığı boyun eğme, itaat etmedir; oysa saygı verilen değil, kazanılan bir mefhumdur.
Hiyerarşi vicdanları olmuştur.
Bu marazlı ruh hali ile onlar, makamlarının kamu görevi ile sınırlı yetkilerini, aile hayatlarına bile taşımaktan imtina etmezler.
Makamlarını kaybedince oyuncağı elinden alınan çocuk gibi olurlar; şahsiyetleri makamsız kalınca acınacak bir duruma düşerler.
Bu topraklarda makamını nefsine yontanlar hep hüsrana uğramıştır.
Makamın yetkileri kamu menfaatini temin için adaletle kullanılmalıdır.
Halk bunu maşerî vicdanında çok iyi tartar ve yanılmaz.
Bu bakımdan denmiştir ki, “Kimileri bulundukları her yeri; kimileri de terk ettikleri her yeri mutlu eder.”
Ne dersiniz?
Kalın Sağlıcakla...
