Kimimizin gözleri görmüyor, kimimiz yürüyemiyoruz, kimimiz duyamıyoruz, kimimiz koşamıyoruz… Bunların hepsi yaradanın bir imtihanı. Dünya, imtihan dünyası. Lakin en kötüsü; hissedemiyoruz… İşte olay burada başlıyor. Hissedememek…
***
Yüreğimizi, merhametimizi, sevgi duygusunu… Çoğu zaman hissedemiyoruz. Nedendir bilinmez. Yürüdüğümüz sokaklardaki ayrıntıları bile göremez oluyoruz bazen. Yolda yaralı bir köpek gördüğümüzde, acısını hissedemiyoruz çoğu zaman. Geçip gidiyoruz.
***
Karşıdan karşıya geçmeye çalışan yaşlılarımızı göremiyoruz. Geçip gidiyoruz yanlarından. Elinden tutup geçirmeye çalışmıyoruz. Kafamızda, bir dahaki ay maaşımız ve alacağımız kıyafet var. Arabanın modelini yükseltmek var. Bunları yapmayalım demiyorum.
***
Elbette bize sunulan hayatı özenle yaşamak kendimize değer vermek hakkımız. Lakin şu var; kendimize değer verirken, etrafımıza değer vermeyi ihmal etmeden yaşamak lazım bu hayatı…
***
Hayatın özü, öz duygularımızda başlıyor. Öz duygularımıza en çok yakışan şey; özveriyle süslenmiş sevgilerdir. Ne kadar çok seversek, o kadar çok emek vermek gerektiğini göz ardı ediyoruz bazen.
***
Belki vaktiyle yanlış insanlar tanıyıp, en güzel duygularımızı o yıllarda harcadık. Aslında bir harcama gibi görmemek lazım. Neticede yaşanılacak her şey bize sunulmuş bir hayat. Bazen seçimimiz bu. Bazen seçemediğimiz.
***
Fakat, yanlış insanlara tanışmadan, doğru insanlara denk geldiğimizde kıymetini bilmekte güçlük çekiyoruz sanki. Zaman ilerledikçe anlıyor ki insan, yanlış insanlara bel bağlamanın, duygularına gölge düşürdüğünü…
***
Hayatta iyi de var kötü de…Eğrisi de var bu hayatın, doğrusu da…Duygularına gölge düşürme…Onları sahiplen ki vakti geldiğinde gözlerinin içi gülsün…
YÜREĞİNDE AZİM BİRİKTİR
En büyük sermayemiz duygularımızdır. Duygularımızın eşliğinde gördüklerimizi anlamlandırırız, kendimize bir yol çizeriz. Hayatın kaçınılmaz telaşı bizi bazen hayallerimizden alıkoyar, bazen hayallerinize doğru yönlendirir. Görünmez bir güç olan gönlümüz ve hislerimiz bize dayanak olur en zorda kaldığımız noktalarda.
***
Hepimiz için farklı anlamlar içerir hayat. Sonu gelmez isteklerimizin. İnsan, hep ister, hep ister… Gönlünden bir dilek tutup, ömür boyu dileğinin peşinden koşarsın. Hayatı böyle tanımlarım ben. Çünkü yaşadığımız süre boyunca, isteklerimiz bitmez hayattan.
***
Hayallerimize kavuştukça büyür hayallerimiz, isteklerimiz gerçekleştikçe daha büyük istekler peşinden koşarız. Duygularımızı olmayışlıkların gölgesine yaslayıp, olmayanlar bölgesinde barınmayı severiz.
***
Hani hep olmayanın özlemiyle mücadele eder ya sol yanımız. Ümitler besleriz örneğin, gelecekteki sancılı kaygılarımıza. Uyuyan hayallerimizi en güzel uykusundan uyandırır hayat bazen.
***
Yaşadığımız olumsuz olaylar sonucunda, ümitler beslemek biraz zorlaşıyor bazen lakin sancılı günleri geride bıraktığımızda anlarız ki aslında zor günlerimize en güzel yoldaş ünitelerimizdir. Beyaza boyalı ümitlerimiz her zaman can suyu olur bize.
***
SON SÖZ
Yüreğimizin burukluğuna en güzel nefestir soluduğumuz. Yüreğimiz ele verir bazen bizi bazı olaylar karşısında. Hani her zaman yüreğine danışır insan aslında bir o kadar da yüreğini sorgular.
