Ateşi olan çocuğunun başında sabahlayan annenin yaşadığı gibidir bazı geceler; yorgun, uykusuz ve endişeli… Çok geceler sabahladınız değil mi? Bir gram güneş ışığı görebilmek için, sabah olsun diye dualar ettiniz. Hepimiz ettik, hepimiz doğmayan sabahlara hiç doğmayacak gibi adaklar adadık.
Sabah olunca sanki bütün dertler bitecek tüm acılar dinecek gibi hissettik çünkü suçlu geceydi aslında… “Herkesin derdi yaşadığı kadardır” derdi anneannem; bir de “gece neye gebeyse onu doğurur…” Kırk yaşımda anladığım bu söz sardı bu gece tüm benliğimi.
Bütün hastalıklar gece nükseder, tüm dertler gece bizi bulur, kaybettiklerimizin yürek yangını gece alevlenir ve hayat bütün öfkesini gece uykumuzu elimizden alarak bizden çıkarır; evet katılıyorum bence de tüm suçlu gece!
En acıklı şarkılar geceye yazılmıştır, geceler hain, geceler katran karası, geceler olmaz olasıdır, zindandır derttir geceler. Oysa hepimiz bilirdik en karanlık gecenin bile sonu aydınlıktır, sabahtır…
Geceler sabahlara, sabahlar gecelere mahkumdur aslında; tıpkı bizim gibi, hayat gibi, insan gibi; dertler de sıkıntılarda gelir geçer, hayat senin acılarına aldırmadan tüm baş döndürücü hızıyla akar gider, denizdeki kum taneleri gibi ne kimsenin umrundadır yaşadıkların ne de hayat senin için üzülecek kadar merhametli…
Yalnız doğduğumuz gibi yalnız ölürüz ve yalnız gömülürüz, hiçbir ölenin arkasından ağlamaz hayat, bir tek gecedir sana ve yaşadıklarına eşlik eden,’ o’ hep suçladığın gece…
Merhametli olan da gecedir aslında ama sen bunu görmezsin; Gündüz ışıltılıdır, meşguldür, eğlenceli ve gürültülüdür, ne yaşadığınla ilgilenir; ne de yangınına bir bardak su döker gündüz bencildir, nankördür ve sadece ışığıyla ilgilenir…
Gece yalnızdır sessizdir sakindir, gece senin tüm dertlerine çanak tutsa da yine de omzunda ağlamana izin verir sırtını sıvazlar; yastığına kafanı gömüp ağladığını da, yüreğindeki hıçkırıkları da kimseye söylemez acılarınla alay etmez…
MERHAMET GECEDEDİR
Sevin gecenizi ışıklı sabahlara ulaştırdığı için, acılarınızı unutturmadığı için, ağlamanıza izin verdiği ve gözyaşlarınızı sildiği için…
Der ki üstat Atilla İlhan
*Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır
Bu gece dağ başları kadar yalnızım
Bir merhamet varsa hayatta gecededir sakın unutmayın, yalnızlığınıza ve acıya kurban etmeyin hayatlarınızı mutluluktan ve gelecekten alacaklıyız hepimiz…
