Çocuktum; sanırım 5 yaşında falan… Hayal meyal hatırladığım görüntülerden biriydi ‘O’…
Salondaki duvarda asılı duran Kuran-ı Kerim’in karşı çaprazında duruyordu, atının üstünde tüm heybetiyle bana bakan bir adam…
Duvarlarımızı ünlü ressamların çakma resimlerinin süslemediği, sadece önemli olan kişilerin duvarda yer edinebildiği güzel zamanlardı…
Aile büyüklerinin fotoğrafları, anne babaların evlendikleri günün hatırası, siyah beyaz herkesin birbirine benzediği aile fotoğrafları, nereye koyacağımızı bilemediğimiz için en yükseğe ve güvenli yere koyduğumuz bir değerdir ‘O’nun fotoğrafı…
‘O’ herkesin evinde başköşedeydi, onun olmadığı ev sayısı çok azdı hatta bence yoktu… Bir gün babama sorduğumu hatırlıyorum baba bu kim?
‘O’ Mustafa Kemal demişti bizim ülkemizin kurucusu askerleriyle birlikte son nefesine kadar ülkesi için mücadele etmiş tüm dünyaya gücümüzü göstermiş, bize bu güzel ülkeyi armağan eden adam demişti…
Sizce de çok etkileyici değil mi? Ben çocuk aklımla çok etkilenmiştim bir adam düşünmüştüm atının üstünde bir ülke kurtarıyor askerleriyle ve insanlara armağan ediyor.
Büyüdükçe aklım ermeye başladıkça; bir de tek güç olabilecekken neden egemenlik kayıtsız şartsız milletindir dedi ki diye düşündüm.
Art arda yaptığı devrimler, Meclis’i kurması, halkını ezilen, hor görülen ve insan yerine bile konmadığı bir kalıptan çıkarıp başköşeye koyması çok etkileyiciydi, tıpkı yıllar geçse bile halkının da onu evlerinde ve yüreklerinde başköşeye koyması gibi…
Kapatın gözlerinizi ve bir adam düşünün; gururlu, mağrur, güçlü ve çok akıllı… Mustafa Kemal Atatürk karakterin, maharetin, liderliğin ta kendisi…
Tüm karanlıklar onun ışığıyla aydınlığa çıkar, tüm dağların ardından doğan güneşin adıdır Mustafa Kemal, vatan sevdasıdır, hayattır Mustafa Kemal, bir insan değil bir yaşam biçimidir…
ÖLÜMSÜZ BİR AŞK
Görmediğin bir adamı sevmek, onun yolunda kan ter içinde kalana kadar yılmadan yorulmadan koşmaktır, bunun adı aşktır, Mustafa Kemal ölümsüz bir aşktır yüreklerimizde sonsuza kadar…
1881- ….
