Bugünlerde, 1450 sene önce dünyaya gelen sevgili Peygamberimizin (sav) veladetini ve halen devam etmekte olan şanını ve muhabbetini konuşuyoruz çok şükür Elhamdülillah!

Ey Sevgili hoş geldin, dinimize dünyamıza hanelerimize gönlümüze tekrar tekrar hoş geldin! Gelişiyle zulmü yıkan köleliği cariyeliği kaldıran, insan haklarına değer verip eşitliği getiren, bize insan olma şerefini veren En Sevgiliyi (sav) şükranla ve muhabbetle anıyoruz.

“Seven sevdiğine, sevdiğini söylesin” hadisiyle yola çıkarak bu yazıyı yazmayı kendime vazife bildim.

Dünyaya dair, ölmeyen eskimeyen bir şeyler var mı ilk önce onu düşünelim. Sözlerime Ebva’dan Hz. Amine’nin oğluna nasihatleriyle başlamak isterim; Her başlayan biter, her gelen gider, her yeni eskir, her taze bayatlar, her yaşayan ölür, her güzel çirkinleşir öyle değil mi?

Ezeli ve ebedi olan sadece Allah’tır! O zaman bizi Ona götürecek olan doğru yolda, bize “Baki” bir sevgili lazım değil mi? Sonsuz ve tükenmeyen bir sevgi.

Bir yerde okumuştum, “ölümlünün ölümlüye aşkı rüzgar da kuma yazı yazmaya benzer” diyordu. Bize şu kısacık ömürde fani olmayan “bir mahbuba” bir yol göstericiye ne kadar çok ihtiyacımız var, öyle değil mi?

Vedüd esmasının en güzel tecellisi olan “Ona Efendimize (sav.)”. Ümmetim ,ümmetim deyip bütün dünyalıkları elinin tersiyle iten, İslam uğruna bütün meşakkatlere sabreden en büyük uğraşı “insan eğitimi” olan bir rehbere bir Müzekkire (zikrettiren hatırda tutan ) bizi Kevser suyunun başında livanul-hamd (hamd sancağı) altında bekleyen, alemlere rahmet vesilesi “o sevgiliye”

Kelimeler kifayetsiz, ne söylersek söyleyelim Onun ahlakını Onun sevgisini anlatmaya yetmez! Bu mübarek ayda bu mübarek günler de “O nazenin yâra” elfü elfü (binler) salat ve selam olsun.

Sen ey nazenin sevgili mahi kainat( küfrü elinle mahvettiğin)rüyalarımın misafiri, darda kaldığımda yardımıma koşan, devesinin üstünde gelen can simidim, sahibim Efendim (sav.) Canım cananım rehberim yoldaşım karanlık dünyama Nur’um sürurum (sevinç) müştakım(iştiyak duyulan).

Hani diyordun ya, kişi sevdiği ile beraberdir. Vallahi seni sevmek ruhlara gıdadır la mekandır senin sevgin. Kişi sevdiği ile gerçekten beraber!Öyle bir yol ki, sünneti seniyye ile bütün yollar ona çıkar. Ey sevgili en sevgili mesleğinizi elimize aldık izindeyiz. Uzatma dünya sürgünümüzü bizim.

Müsaadenizle Ona yazdığım “seni düşünmek” adlı şiirimi sizinle paylaşmak isterim.

Bütün dünya kargaşasından bir yana çekilip seni düşünüyorum. Senin çektiklerin senin çilen senin kimsesizliğin düşüyor aklıma! Diyorum ki, insansın, ölümlüsün değmiyor dünya telaşlarına! Sonra o güzel sabrın metanetin, o vakarlı duruşun, dimdik elif gibi oluşun düşüyor gönlüme!

Asırlardır süregelen saltanatın “ebter” olmayışının, o muhteşem sakinliğini hissediyorum. Bir nevbahar serinliği sarıyor ortalığı! Seni düşlerken ortalık adeta bayram yeri. Gülen çocuk sesleri kuş cıvıltıları, hür köle cariye hepsi bir sofra da! Sonra sana gelmenin heyecanını yaşıyorum sanki adım adım. O uzak yollar kısalıyor, kalp atışlarım hızlanıyor, bir nefes yakınımdaymışsın gibi. Hani bir el atsam elimi tutacakmışsın gibi!

Beraber geziyoruz kol kola Medine sokaklarını, Ashabı Suffe’den çocuklar-gençler peşimizde. Sonra Bilal Habeşi (r.anh) her zaman ki muhteşemliğiyle ezan okuyor. Çoluk, çocuk genç-yaşlı  demeden, hep beraber saftayız yine!

Medet Ya en sevgili! Bir el ver! Bir el ver de, topla şu dağınık İslam alemini! Topla bizi yeşil sancak altında yine, ilk günlerdeki gibi. Bölünmeden fırkalara, bir olalım beraber olalım ensar-muhacir kardeşliği gibi. Ala  Rasulina salavat.

Efendimizi (sav) sevmek Ashabı Kiram gibi. Sevme hissiyatını en değerli olana verip zayi etmemek! Anam, babam sana feda olsun diyecek kadar sevebilmek! Onu rehber edinmek dünya karmaşasında, Onun sünneti-seniyyeleriyle hayata yön vermek, ne büyük onur!

Neyi sevdiğinize ne olur dikkat edin olur ya, imtihanınız olur. Allah muhafaza Rabbim kendini unutturur. Neyi sevdiğinize dikkat edin! Yol var çıkar Arş’a yol var çıkar ataşa. En sevdiğimiz  en sevgilimiz beşirimiz (rahmetinin müjdecisi) nezirimiz (azablarının habercisi) olan Efendimize(sav) kıyamete kadar en güzel salat ve selam olsun.

HUZUR VEREN DUA

Bizde Ashabı Kiram gibi diyelim Efendim (sav.)sana; Anam babam canım feda olsun sana Ya Muhammed. Güzel bir dua ile bitirelim yazımızı. Rabbimiz ömrümüz, Peygamber Efendimizi (sav) tanımaya, sünnetlerini yaşamaya, yaşatmaya, en büyük mucizesi olan Kur’an’ı Kerim’i okumaya araştırmaya, Ve ölünceye kadar Ona tâbi olanlardan eyle. Amin. Muhsine bir kul…