Beklemek… Ne büyük bir mesele. İçinde derin bir sessizliği, devasa bir umudu ve tek başına kalmanın hüznünü barındırıyor.
***
Beklediğimiz her ne ise ona kavuştuğumuzda yalnızlığın sona ereceği düşüncesiyle beklemiyor muyuz? Belki bir sevgiliyi, belki günün ilk ışıklarını, belki karanlık bir geceyi, belki birkaç kelimeyi, belki de küçücük bir an içinde var olmayı…
***
Kimse beklemeyi sevmez, fakat hayat bizi öyle yerlerden sınıyor ki, en zayıf yanımızdan vuruluyoruz. Hem de öyle sıradan bir sınav değil bu! Sabrımızla birlikte elimizdekine razı olmayı öğreniyoruz. Madem öğreniyoruz, hadi şimdi sen anlat bana biraz kendini.
***
Hayatta öğrendiğin önemli başlıkları sıralasana mesela…
Yaşın ne olursa olsun, hayat sana hep fazlasıyla öğretmiyor mu? En doğru bildiğin şeyin yanlış olduğunu öğrendiğin anlar olmadı mı? “Bu kadar da olmaz” dediğin durumların aslında tam da bu kadar olduğunu, hatta daha da fazlasını gördüğün oldu mu?
***
Akıllı ile deli arasındaki çizginin ne kadar ince olduğunu, hatta delinin akıllıdan daha fazla farkında olduğu için deli olarak adlandırıldığını öğrendin mi?
Hadi, önce ben başlıyorum anlatmaya:
Tüm tariflere uyan deliliklerim var. Baştan sona yeniden öğrendiğim harfler var. Hayat karşısında, usta bir öğreticinin karşısındaki acemi çırak gibiyim. Biraz sakar, biraz sabırsızım. Hayatı daha iyi anlamak için hece hece yeniden öğreniyorum.
***
Akıllı olmayı dayatan dünyanın içi boşaltılmış yaşanmışlıklardan ibaret olduğunu öğrendim. Başkalarının doğrularının benim doğrum olamayacağını öğrendim. Günahı ve sevabıyla bu hayatın tek sahibinin ben olduğumu öğrendim.
***
Evet, yanlış duymadın; elimde tek bir hayat var ve onu benden başka kimse yaşamıyor. Eğer düşeceksen de kendi hatanla düş, eğer karar vereceksen de hükmü sen ver.
***
Unutma, her yerde kendinle karşılaşacağın ve iç sesini duyacağın bir alemdesin. Hayat ne getirirse getirsin, bir başkasının seni yargılamasına izin verme. Hükmünü verecek olan sensin.
***
KALEMİ TUTAN KAZANIR
O kalem illa ki kırılacaksa, onu kıracak kişi sen olmalısın! Beklemenin ve öğrenmenin sonu var sanırsın ama yanılırsın… Çünkü zamanla beklemeyi de öğrenirsin. Hayat böyle bir mesele işte; öğretir!
