Hepimiz bu hayatın birer yolcularıyız. Kimileri bir adım önünde giden yolcunun izini sürerken kimileri ise kendi yolunu kendi belirliyor. Yeni yollara girmekten korkmuyor aksine risk alarak bilmediği yollara girip adım adım ilerliyor. Asıl yolculuk bu değil mi zaten? Kimseye bağlı olmadan kendi yolunu açmak ve orada ilerlemek... 

***

Sizce ömür yolculuğu ne kadar özgün olmalı? Bu sorunun cevabı bence çok derin. İnsanoğlunun parmak izi kadar özel ve tek olmalı diye düşünüyorum. Günümüzde çoğu insan fiziksel olarak bile birbirinin aynısı artık.

***

Öyle bir hale geldik ki insanların duygu ve düşüncelerini yansıtan mimik bile kalmadı yüzlerde. Bu bizim dışarıdan göründüklerimiz peki ya ruha işleyen kopyalanmış, kodlanmış duygular ne alemde? Sürü psikolojisi dediğimiz şey tam da bu işte. O, bunu yapıyor ben de öyle yapayım. O, hayatı nasıl yaşıyorsa ben de öyle yaşamalıyım. Ne basiretsiz bir düşünce, ne itici bir his...

***

Oysa ki herkesin fikri ayrı olmalı, kişinin bir yaşam felsefesi olmalı. Her şeyden önce beni, senden ayıracak bir farkındalığım olmalı. İnsanoğlu bazen bildiklerini unutmak ister, bazen ise bilmediğini öğrenmek ister. Hiçbir şey bilmiyorken, ne çok şeyi bildiğimizi sanıyoruz...

***

Hayat;  bildiklerimizle, bilmediklerimizin toplamıdır. Dünya döndüğü sürece öyle ya da böyle doğrusuyla, yanlışıyla vaden yetene kadar hayatın devam edecek. Yaşamı boyunca insanın kendini bilmesi ne güzel...

***

Sen kendini sana hatırlatmazsan başka biri sana senin varlığını hatırlatmayacak. Sen, sen ol; noktasına virgülüne hayatını harfi harfine doyasıya kendin için yaşa. Ben bildiklerimin elinden tutmayı bırakalı yıllar oldu, ben bildiklerimin değil bilmediklerimin izindeyim...

***

Bir düşüncenin etrafında gezinmeli, o düşünceyi birçok yönüyle değerlendirebilmeliyiz. Bunun için de önce kendi benliğimizi bulmamız gerekiyor tabii. Benlik bilinci öyle kıymetli ve öyle değerli ki ne yazık bunun farkında olmayan insanlar var ve her geçen gün bu sayı şuursuzca artıyor.

***

Kimse kusura bakmasın ama ben bu kafada yaşayan kişileri görünce yaşamayı bilmeyen beceriksizler diyorum onlara... Gerçekten de öyle! Dünyadan bir haber,  hayata hiç bir değer kazandırmayan, sıradan, öylesine insan çoğunluğu... Dışarıdan bakıldığında görülen neyse o. Ötesi yok, derinliği yok, fazlası yok...

SON SÖZ

Bence insan, insan olabilmekte üşenmemeli. İnsan olabilmek önemli, insanca yaşayabilmek ise bu denli zahmetli olmamalı... İnsan gibi yaşayan, insanlığıyla yaşamı güzelleştiren herkese gönülden selam olsun.