İlçedeki tek demir ustası olan Abdullah Demirel, 13 yaşında babasının yanında başladığı mesleğinde 66 yılı doldurdu. Demir döverek geçimini sağlayan Demirel, güne körükle ocağı yakarak başlayan, genellikle yıllarca orak, kazma, çapa, tahra, keser, balta, bıçak gibi ürünler, siparişle pulluk ve karabasan demiri de üretti.

MESLEĞİ BABASINDAN ÖĞRENDİ
Dedesinin de demir ustası olduğunu ve Çanakkale’de şehit olduğunu belirten Demirel, "Babam mesleği ilçedeki bir başka demirciden, ben de babamdan öğrendim ama iki oğlum olmasına rağmen bu sanatı onlara öğretemedim. Çocuklarım bu sanata ilgi duymadılar. Ben de tek başına mesleğimi yaşatma mücadelesi verdim" dedi.

ÜÇÜNCÜ KUŞAK
Üçüncü kuşak demirci ustası olduğunu söyleyen Demirel, “Bu mahallede onlarca kişi demircilik ve nalbantlık yapardı, şimdi tek başıma kaldım. Ben de artık yoruldum. Yaşlandım. Benden başka ise usta yok. Burada demir seslerinden geçilmezdi. Demircilerin dövdüğü her ses bir müzik gibiydi. Artık bu mahallede demir sesi duyulmayacak. Onlarca demirci ustası kendi dükkanlarında burada çalışırdı. Bu meslek çok güzel bir meslek yalnız benden sonra da bu mesleği devam ettirecek kimse kalmadı” dedi.

“AKSEKİ’DE DEMİRCİLER MAHALLESİ İSMİNİ “DEMİRCİ” USTALARINDAN ALDI”
Demirel, ocağını yakmak için 70 yıllık körüğü kullandığını belirterek, “Her yaptığımız aletlerin mührü var. Onları aletlerin üzerine basıyorduk. Dükkandaki aletlerin bir çoğu babamdan kalan aletlerdir. Babamdan kalan 70 yıllık dükkanda 100 yıllık örste yıllarca demir dövdüm. Akseki’de yıllar önce birçok meslek dalları vardı. Bunlar bir bir yok oldu gitti. En son ise demircilik mesleği de yok olup gidiyor” diye konuştu.

İHA