Yok olmaya yüz tutmuş meslekler arasında yer alan kalaycılığın son temsilcilerinden olan Muzaffer Öztürk, Samsun'da yıllardır 1,5 metrekarelik dükkanında kap kalaylıyor. Çırak yetişmeyen, günde en fazla birkaç kap kaçak gelen kalaycılığı sürdürmek için çaba sarf ettiğini dile getiren Öztürk, bakıra olan ilginin azalması ile çok sevdiği mesleğinin yok olmaya mahkum olduğunu ifade etti.

"KALAYCILIK YOK OLMA NOKTASINA GELDİ"

Mesleğini sevdiğini ancak, kalaycılık yok olma noktasına geldiği için de üzgün olduğunu belirten Muzaffer Öztürk, "45 yılı aşkın süredir kalaycılık yapıyorum. Bu meslek artık tarihe karıştı. İşe ilk başladığımda iyi bir meslekti ama yok olma noktasına geldi. Çelik, demir, alüminyum gibi tencere tavalar çıktı, bakıra olan ilgi iyice azaldı. Mesleğimi çok seviyorum. 1980 – 1990 arasında işlere yetişemiyorduk. 1990'dan sonra bakırın kullanımı azaldıkça işlerimiz düştü. İşlerin iyi olduğu zamanlarda günde 40 parça kalaylatılacak ürün geliyordu. Şimdi ise o günleri mumla arıyoruz. Bir ürünü kalaylama işlemi, ürüne göre çeşitlik gösteriyor. Küçük kaplar kısa, büyük kaplar ise uzun sürüyor.

Kalaylanan ürün en az 1,5 sene idare eder. Eskiler, bakırda pişirilen ürünlerin hem lezzetli hem de sağlıklı olduğunu söylüyor. O nedenle kap getirenlerin çoğu yaşlılardan oluşuyor. Yeni gelinler bakır kapları çöpe atıyor. Samsun'da benden başka birkaç kişi daha kalaycılık yapıyor. Onlar da tam zamanlı çalışmıyorlar. Ben de emekli maaşım olduğu için kalaycılığı sürdürebiliyorum. Bu mesleğin ilerleyen sürede devam edebileceğini sanmıyorum" dedi.

45 yıldır Sanat Sokağı'nda kalay yapan Öztürk, hala bakıra önem veren az sayıda vatandaştan gelecek kap kaçakları dükkanında bekliyor.

İHA