YALNIZLIK

Başkalarına, hatta başkalarının beğenme ve takdirine her zaman mecburduk.

*

Yalnızlık hissi ve korkusu, elbette her devirde var olan insana has, evrensel bir durumdu.

*

Ama modern zamanlarda en yüksek seviyeye çıktı.

*

Bunun birçok nedeni var fakat modernliğin, bizim “teknomedyatik dünya” adını verdiğimiz son döneminde, görünme, beğenilme arzumuzun had safhaya ulaşmasının payının büyük olduğunu özellikle belirtmeliyiz.

*

 “Tüketim toplumu” , “gösteri toplumu” adına ne dersek diyelim, günümüzde kendimizi, benliğimizi sadece yakınlarımıza değiş herkese sunmak durumundayız.

*

Adeta kendimizin reklam organizasyonu şirketi gibi çalışıyoruz. Hakikat artık kendi başına bir değer taşımıyor, gerçeklik var olan değil zihinlere inşa edilen bir “şey” gibi görülüyor.

*

Böylesine yalanların baskısı altında ezilen bir dünyada kendi hakikatinden ve sahihlikten uzak kalan, sadece ve sadece daha çok kişi tarafından beğenilmek istenen bir insanın daha fazla yalnız hissetmesinden ve bunun için sızlanmasından daha doğal ne olabilir ki…

*

Yalnızlık böylesine bol müşteriye ve alıcıya sahip bir alan olunca, insana dair ne varsa pazarlayıp satmak isteyen, yalnızlık yakınmalarındaki fırsatı ganimete çevirmeye çalışanlar da çalışmalarını yoğunlaştıracaklardır elbette.

*

SON SÖZ

“Yalnızlık müziğin bile seni dinlemesidir.”

 Özdemir Asaf