BU HİKAYENİN KAHRAMANI BENİM

"Yaş on beş

Çocuktum ama

Onların gözünde büyüktüm

Çocuklu yaşlarımı

El alem denen bir çeteyle çürüttüm

Sustum, bana emir verenler hep büyüktü

Yetiştin, serpildin diye dedikleri

Bana verdikleri tek öğüttü

Korktum, bir kuştum

O kadar küçüktüm ki

Başkasının kanatları ile uçtum

Yaş on yediydi kadın dediler

İçimdeki çocuk sustu

Hep kadın konuştu

Emanetti; evet ama

Onlar bana bu kaftanı biçti

On sekizdim; annesin dediler

Küçücük bir bedeni bir çocuğa

Emanet ettiler

Gece güne gün geceye bağlandı

Hayallere öteki günlere ağlandı

Ama her şeye rağmen

İçimdeki çocuk sağlamdı

Sustum kahredercesine sustum"

***

Bu şiir benim hayatımın başlangıcının bir özetidir. Can kırıkları ile başlayan hayatı hep bir mücadele ruhu ile taşıdım. Hedefler koydum, hayaller kurdum ve nasıl olmak istiyorsam ilmek ilmek işledim. Ele inat, dile inat dikte ettirilen tabulara inat kendi rotamı oluşturdum…

***

Benim düşüncem bu demeyi öğrendim. Ben böyle hissediyorum diye kendime itiraf etmeyi ayıp saymadım. Kendi kararlarım yüzünden yüzümü kızarmış görünce kendime kızdım, hayır senin buna hakkın var diye telkinde bulundum, sonu ne olursa olsun el alem terörünün ağır silahlarına  (dil, bakış v.s.) karşı durdum.

Toplum baskısını mayın tarlasına benzettim, bu eşiği atlarsam geçersem mayın tarlasını özgürüm dedim. Patlattığım mayınlar oldu ama neyse ki kıyısından teğet geçtim sağ kalmayı başardım.

***

Mayın tarlasından sağ salim geçince evet artık özgürüm dedim ama bu sefer de okyanusta sürüklenen bir gemiydim. Direksiyon elimde önümde uçsuz bucaksız bir mavilik etrafımda köpek balıkları ve tek kişilik dev kadro ile bu gemiye bir rota oluşturmanın derdine düştüm. Kaptanda bendim tayfada.

***

Köpek balıklarının sinsice etrafımda dolaşıp kan kokusu beklediğini biliyordum o yüzden can kırıklarım hep içimi kanattı ama ben zafer kazanmış bir komutan edasıyla naralar attım. Yol aldıkça daha çok güvendim kendime daha çok alkışladım kendimi geride bıraktığım köpek balıkları ben karaya yanaştığımda artık akbaba kılığında dönmeye başladılar tepemde.

***

Limana yanaşıp demir attığımda kendi renklerime boyadım hayatı kitaplar sayesinde her sayfada başka bir dünyaya araladım kapımı şartsız bana yol gösterdi cümleler kayıtsız kalamadılar çünkü hayata tutunmaya çalışmama...

***

Yorgun olduğumu kimse görmedi belki ama onlar gördü uyuyamadığım her gece okurken uykuya dalmış buldum kendimi her sabah... Uyanınca sayfanın kenarını kıvırıp kendi dünyamın sayfasını çevirdim...

KENDİ HİKAYENİ YAZ

Ben kendi hikayemi yazdım ve her zaman çevirip çevirip okuyorum. Sende kendi hikayeni yaz içinden geldiği gibi ve ne zaman sıkıldım her şeyden dersen o zaman o verdiğin mücadeleler seni yeniden kamçılasın hayata karşı çünkü senin hikayende sana şimdiki hayatının kapılarını araladı.

Ve bu hikayede tek kahraman sendin...

Geliştir kendini ve değişimi fark et...

Günün sözü

“Bilmediklerinizle gözünüz korkmasın. Bu sizin en büyük gücünüz olabilir ve yaptıklarınızın herkesinkinden farklı olduğuna emin olun."